KIM JESTEŚMY

Kim jesteśmy, Dobre pytanie, ale nie jest prosto udzielić na nie odpowiedzi.

A zatem jesteśmy grupką zapaleńców, ludzi pozytywnie zakręconych i nakręconych, takich, którzy w coś wierzą. Nie jesteśmy, przynajmniej w tej chwili, stowarzyszeniem, fundacją, organizacją czy czymś w tym rodzaju.

A w co wierzymy? W to robimy. A też, że jesteśmy tylko małym ogniwkiem łączącym przyszłość z przeszłością. Kochamy szperać w przeszłości i uważamy że jak coś w niej znajdziemy to naszym obowiązkiem jest się podzielić tą wiadomością o tym z tymi co są i będą w i dla przyszłości. Ulegliśmy fascynacji osobą z przeszłości, która w teraźniejszości jest prawie zupełnie nieznana a i wszystko wskazuje na to że w przyszłości zniknie i całkowicie rozpłynie się w nicości jak np. autor jednego z największych wynalazków w dziejach ludzkości jakim jest koło.

Postanowiliśmy podjąć próbę przywrócenia ludzkiej pamięci i tożsamości tego kraju i tej ziemi wielką jego córkę. Nazywana „śląskim Kopciuszkiem”, miała niezwykłe życie i jeszcze bardziej niezwykłe zasługi dla regionu. Dzisiaj jeszcze po ponad 100 latach od momentu jej śmierci korzystamy z owoców jej pracy i działalności, często sami o tym nie wiedząc. Czy to bajka, czy nie bajka…. o powiedziała kiedyś poetka i pisarka i zaczęła opowieść o sierotce Marysi i krasnoludkach, a my rozmawiajmy i zajmujmy się nad postacią historyczną, zainteresujmy się, jej życiem, które wygląda jak bajka ale nią nie było. Wszystko to co robimy, to robimy społecznie z potrzeby serca. Opowiadanie i przybliżanie wszystkim postaci „śląskiego Kopciuszka”, czyli Joanny Gryczik von Schomberg – Godulla hrabiny Schaffgotch to jedno, ale drugie jest może nawet ważniejsze. Joanna, która zawsze pamiętała i myślała o innych dzisiaj nie ma własnego grobu. Wybudowała wiele osiedli dla swoich pracowników, na których do dzisiaj mieszka wiele osób i wcale nie narzeka, ale na żadnym z tych osiedli nie znajdziemy ulicy czy placu ją upamiętniających. Stworzyła tysiące miejsc pracy, z który wiele trwa i daje chleb do dnia dzisiejszego, o tym też nikt dzisiaj nie pamięta. Wybudowała wiele kościołów, które do dzisiaj nam służą podobnie jak szpital dom starców czy przedszkole, może tam ją upamiętniono, niestety nie.

Pamięć to rzecz cenna ale nieuchwytna. Niezaprzeczalną wartością w naszej kulturze i naszym kręgu kulturowym jest dbałość o zmarłych i miejsca ich spoczynku. Wspólnie przywróćmy naszej Joasi jej pierwotne miejsce pochówku po siedemdziesięciu kilku latach złóżmy ponownie jej szczątki w mauzoleum rodzinnym , które wzniosła i wspólnie w z mężem przygotowali za życia jako miejsce wspólnego spoczynku.

Mauzoleum w tej chwili wielkim głosem woła o remont. Konieczne jest nowe pokrycie dachowe i usuniecie skutków wieloletniego zalewania wnętrza opady deszczu i śniegu. Wspólnymi siłami z pomocą wszystkim, którzy ciepło myślą o tym kawałku naszej planety na pewno się to uda. Więc drogi czytelniku zapraszam do wspólnego działania i wspólnego dzieła. Wspólnie odbudujmy Mauzoleum rodziny Schaffgotsch w Kopicach. Przywróćmy pamięci mieszkańcom Śląska: Górnego – bo tu pracowała i działała, tu wypracowana została fortuna, którą wykorzystywała dla dobra wspólnego, Dolnego – bo tu mieszkała, tu otrzymała wykształcenie i Opolskiego bo tu mieszkała i tu stworzyła dla siebie i swoich najbliższych wspaniały dam zarówno ten materialny przez małe d jak i ten rodzinny pełen dobrych emocji przez wielkie D, którego była a może i jest dalej dobrym duchem.

Uratujmy wspólnie mauzoleum.

Pochowajmy godnie Joannę i Hansa Ulricha Schaffgotsch.

Maciej Mischok : Z pasji dla przeszłości i miłości dla przyszłości.

Teresa Kudyba: Bo powojenny los Kopic to hańba dla nas, Górnoślązaków. Jacyśmy bezradni…

Jan Naściuk : Jesteśmy różni jakoż i zróżnicowany jest Śląsk, a połączyła nas spuścizna ziemi kopickiej.

Alicja Biesaga : Jako bibliotekarz promujący historię Joanny Schaffgotsch i jej Rodziny, boli mnie, że nie mają własnego grobu.

Barbara Gołąb : Moje osobiste przywracanie pamięci i świadomości jednej z najpiękniejszych postaci historycznych Europy.

Wanda Cebulka : Bo ludzie bez przeszłości nie mają przyszłości. Musimy o nich pamiętać, tak jak ja chcę, żeby o mnie pamiętano.

ks. Jarosław Szeląg : Bo jako proboszcz Kopic daję świadectwo moim parafianom i Bogu.

Jesteśmy zróżnicowani, jak ziemia Śląska